Filmy ciąża, deszcz

Historia o sile miłości, wytrwałości i ludzkiego ducha, która przenosi się przez lata, tworząc przy tym jedną z najbardziej pamiętnych opowieści w historii kina. Ten remak jest zarówno hołdem dla oryginału z 1985 roku, jak i świeżym spojrzeniem na tę epicką historię. Reżyseria po mistrzowsku tchnęła nowe życie w tę ponadczasową historię, z pomocą niesamowitej obsady, która wciela się w postaci z pasją i intensywnością, jakiej jeszcze nie widzieliśmy.

Joan Allen wciela się w rolę Terry - żony i matki czterech córek, która niespodziewanie zostaje opuszczona przez męża. Swój gniew i frustrację topi w alkoholu, gdy pewnego dnia zakwita przyjaźń pomiędzy nią a sąsiadem (Kevin Costner). Denny, dawna gwiazda baseballu, a obecnie DJ radiowy staje się najpierw wspaniałym kumplem do picia, a następnie ich zażyłość przeradza się w coś więcej. Jak jednak Danny poradzi sobie z pięcioma kobietami, które dobrze wiedzą czego chcą? Czy Terry znajdzie lekarstwo na swoją złość?

Oto pan Brooks (Kevin Costner) – odnoszący sukcesy biznesmen, hojny filantrop, kochający mąż i ojciec, filar lokalnej społeczności. Oddana żona nie widzi poza nim świata, a córka jest dla niego prawdziwym źródłem radości. Pan Brooks ma też pewną malutką tajemnicę... Dzięki nieprzeciętnej inteligencji i metodyczności odnosi sukcesy jako seryjny morderca, wobec którego policja jest bezradna od wielu lat. Nieposkromiona żądza mordu, rozpalana przez jego mroczne alter ego, Marshalla (William Hurt (I)), pcha go w kierunku kolejnej wyrafinowanej zbrodni. Jednak tym razem drobny błąd sprawi, że na trop Brooksa wpada wyjątkowo uparta detektyw Atwood (Demi Moore).

Film, nagrodzony Oscarem przez Amerykańska Akademię, który powstał w oparciu o słynną powieść Güntera Grassa pod tym samym tytułem, portretuje mieszkańców Gdańska – Polaków, Niemców i Kaszubów – na tle historycznych wydarzeń pomiędzy rokiem 1924 i końcem II wojny światowej. Bacznym obserwatorem owych zdarzeń jest Oskar Matzerath, nad wiek rozwinięty chłopiec, którego świat dorosłych napawa sceptycyzmem i niechęcią. Nie chcąc stać się jego częścią, w dniu trzecich urodzin postanawia, że nie będzie dalej rosnąć. Z okazji urodzin rodzice kupują mu blaszany bębenek, który odtąd będzie jego nieodłącznym towarzyszem. Głośnym bębnieniem i przenikliwym wrzaskiem chłopiec potrafi kruszyć szkło, tym samym protestując przeciwko braku zainteresowania i kłamstwom dorosłych.

Paul (Sean Penn) jest matematykiem, ma poważną wadę serca i czeka na przeszczep. Cristina (Naomi Watts) to szczęśliwa żona i matka dwóch córeczek, której udało się zerwać z narkotykami. Były kryminalista Jack (Benicio Del Toro) odnalazł na nowo sens życia dzięki religii i pracy w ośrodku misyjnym. Losy trójki bohaterów krzyżują się ze sobą, gdy dochodzi do pewnego tragicznego wypadku.

Frances (Diane Lane) rozwodzi się z mężem. Traci ukochany dom i powoli popada w depresję. Aby poprawić jej nastrój, przyjaciółka Frances, Patti (Sandra Oh) wysyła ją na wycieczkę do Włoch. Zauroczona pięknem Toskanii Frances kupuje stary, zabytkowy dom. Zatrudnia polskich robotników do prac remontowych, zaprzyjaźnia się z sąsiadami i... romansuje.

Akcja filmu skupia się na wielkim potentacie przemysłu tytoniowego, który chcąc zwiększyć zyski swojej firmy zatrudnia Nicka Naylora, znakomicie znającego się na swoim fachu rzecznika prasowego. Naylor zrobi wszystko, aby zadowolić swojego pracodawcę, ale wciąż chce być nieskazitelny w oczach 12-letniego syna.

Akcja filmu toczy się w latach 20. XX wieku. Lekarz i zdradzająca go żona Kitty, wyjeżdżają do małej chińskiej wioski, by walczyć z epidmią cholery, która ją zaatakowała. Kitty widząc jak jej mąż pomaga chorym ponownie się w nim zakochuje.

Na swoje alter ego Bergman wybrał 80-letniego profesora Borga, który jedzie z synową ze Sztokholmu do Lund na obchody własnego jubileuszu naukowego. Podróż staje się dla niego wędrówką przez obszary pamięci, refleksją nad życiem i stosunkami z ludźmi. Bohater przywołuje we wspomnieniach swoją pierwszą niespełnioną miłość, nieudane małżeństwo, trudne ojcostwo. Bliskość śmierci sprawia, że Borg uświadamia sobie, iż apodyktycznością, chłodem i obojętnością odgrodził się murem od innych, skazał się na rozpaczliwą samotność. Teraz będzie starał się powoli ów mur burzyć (co jest jedynie subtelnie zasygnalizowane, ale i tak stanowi wyjątkowy w twórczości reżysera promyk optymizmu).

W wypadku samochodowym Julia traci męża, sławnego kompozytora i małą córeczkę. Próbuje zapomnieć o tym, co się wydarzyło, zerwać swoje wcześniejsze więzi i rozpocząć nowe życie. Przeprowadza się do nowej dzielnicy Paryża, wierząc, że nikt jej tam nie znajdzie. Julii nie udaje się jednak zerwać ze wszystkimi uczuciami i ambicjami: zagrażają one jej „nowej” wolności. Nie potrafi zapomnieć np. muzyki swojego męża, która była może jej muzyką.